Bugün artık Ateş Topraklarına (Tierra del Fuego) gitme zamanı. Şili’den tekrar Arjantin’e geçeceğiz. Bunun için de önce Punta Arenas’dan Kuzeye doğru çıkıp Punta Delgada’ya gececeğiz. Buradan da feribota binip, Arjantin sınırını geçerek Ushuaia’ya doğru yol alacağız. Nereden baksanız 10-12 saatlik bir yolculuk demek bu. Yani bugün yollardayız.
Punta Arenas’tan sabah saat 07:30 gibi yola çıktık. Dün vakit bulamadığımız iki aktivite vardı; Punta Arenas’ın şehir mezarlığı ve Magellan’ın kendi adını taşıyan boğazı geçtiği 5 gemiden birisi olan Victoria’nın birebir boyutlardaki maketinin, dışarıdan da olsa, görülmesi.
Punta Arenas’ın şehir mezarlığı da en az Buenos Aires’teki mezarlık kadar güzeldi doğrusu. Sabahın erken saatinde de açıktı. Siz Sanal Gezginlere tavsiyem bu mezarlığı daha geniş bir vakitte bir güzel gezmenizdir. “Mezarlıkta gezilir mi?” demeyin, bu mezarlık gezilir.
Daha sonra ise şehrin dışında bulunan ve özel bir açık hava müzesinde sergilenen Magellan’ın gemi maketini gezmeye gittik. Bu arada yağmur yaptı yine yapacağını ve yağmaya da başladı. Müzenin kapısı açık ama civarda sabahın bu saatinde herhangi bir görevli de yoktu. Biz de 10 dakika fotoğraf çekeceğiz nasılsa deyip daldık içeri. Tellerin dışından da olsa fotoğraf çektik. Sonrasında “Fin del Mundo” tabelalarını takip edip Magellan Boğazını geçeceğimiz limana kadar yol almaya başladık. Konu Magellan Boğazı olunca, ilginç kişilikli bu kaptandan, Magellan’dan, biraz bahsetmek gerekir.
Ferdinand Magellan Portekizli denizci, gezgin ve kâşif. İlk denize çıkışları Portekiz Kralının sponsorluğunda Hindistan taraflarına olmuş. Ama okuduğum kadarı ile seferlerinde kendini biraz fazla kollamış ve Portekiz Kralının gözünden bu yüzden düşünce, sonraki seferlerini İspanya Krallığı’nın desteğiyle yapmış. Magellan 1519 yılında olaylı bir şekilde 5 gemi (Trinidad, San Antonio, Concepción, Victoria ve Santiago) ve 237 gemici ile Atlas Okyanusuna açılıyor. İşte bizim burada gördüğümüz de bu beş gemiden Victoria adlı geminin birebir maketiydi. Bu geminin birebir olduğu söylenen maketini görünce ve Magellan’ın geçtiği kendi ismini taşıyan kanalı düşününce Magellan’a “helal olsun size” demekten başka bir şey düşmüyor bize.
Magellan 1520’lerde Brezilya sahillerine ulaşıyor. Bundan sonraAtlantik Okyanusu tarafından meşhur kanala giren Magellan, yolculuğuna devam ediyor. Bu kanalda bir gemisi batan Magellan, kanalı 1 Kasım da, Tüm Azizler Gününde aştıkları için kanala önce Estreito de Todos los Santos (Bütün Azizler Kanalı) ismini veriyor. 373 Mil uzunluğundaki bu kanal bugün Magellan Boğazı ismini taşıyor.
Magellan son yolculuğunu tamamlayamadan Filipinler’deki Mactan Savaşı‘nda öldürüldü. Dünyayı dolaşmak üzere denize açılan 237 (diğer bir kaynağa göre 270) denizcinin sadece 18’i İspanya’ya dönerek seyahatini tamamlamayı başardı. Tesadüfe bakın ki daha önceki Filipinler ziyaretim sırasında Cebu Adasını ziyaret etmiş ve Magellan’ı öldüren yerli kral Lapu Lapu‘nun kocaman büstünü görmüştüm. Magellan, daha önce ziyaret ettiği Baharat Adaları’nın ötesine giderek tüm meridyenlerden geçen ilk insanlardan olmayı başardı. Büyük Okyanus’a seferi esnasında okyanusu çok sakin gördüğü için “Pasifik” (sakin) ismini veren, ayrıca Güney Amerika’da keşfettiği boğaza kendi ismi verilen Portekizli denizci Magellan, Büyük Okyanus’u aşan bir araştırma gezisi yapmış ilk insan kabul ediliyor.
Punta Delgada isimli kasabaya vardığınızda, Magellan Boğazını geçmek için bineceğiniz feribota da ulaşmış oluyorsunuz. Adı, Primera Angostura (“İlk darlık” demek) olan limanda hatırlayacağım en önemli yer deniz feneri.
Normalde buraları kalabalık olur ve gemi sırası beklenirmiş. Ancak biz gelen ilk gemiye bindik. İnsanın iliklerine kadar işleyen bir soğuk olsa da, Magellan Boğazını geçtiğimiz bu yolculuk boyu geminin açık kısmında kaldım. Geçişimiz sadece 30 dakika kadar sürdü ve bizim gemiyi sert esen rüzgardan korunmak amacı ile kullanan yaban ördekleri de boğaz geçişi sırasında bize eşlik etti.
Karşı yakadaki limanın ismi ise Primavera. Gemi kıyıya yaklaşırken biz tekrar minibüsümüze bindik.
Feribottan sonra Şili topraklarında 150 km kadar bozuk sayılacak bir yoldan devam ettik. Sonrasında ise sırasıyla önce Şili ve arkasından da Arjantin sınırlarını geçtik. Arjantin’e San Sebastian sınır kapısından giriş yaptık. Buradan, gece konaklayacağımız Ushuaia’ya kadar 300 km daha var.
Güney Amerika kıtasının en sonunda yani en güneyinde yer alan ve bir kısmı Şili bir kısmı ise Arjantin topraklarında bulunan takımadalara Tierra del Fuego (Ateş Toprakları) isminin verilmesinin nedeni Magellan’ın boğazı geçerken kıyıdaki yerlilerin yaktığı ateşleri görmesi imiş. Kimi yazar yerlilerinin bu ateşleri ısınmak amacıyla, kimisi de Magellan’ı korkutmak veya yanıltmak amacı ile yaktığını ileri sürüyor.
Ushuaia’ya 100 km kala
Tolhuin isimli bir kasabaya vardık. Burada
Panaderia La Union adlı ünlü bir fırın-pastane karışımı bir yer varmış. Burada biraz dinlenmemiz gerekti. Ancak tam da o gün Galatasaray-Schalke 04 maçı vardı ve bizim grupta maçın Arjantin televizyonunda naklen verildiğini keşfedince neredeyse tüm maçı seyredecek kadar bu fırın-pastane karışımı yerde kaldık. Bu arada biraz pastane içini ve biraz da Tolhuin sokaklarını keşfetmeye çıktık. Bir
zamanlar Meksika’da fotoğrafını çekmek için peşinden az koşturmadığım Tukan adlı kuşu burada büyükçe bir kafesin içinde görmek beni biraz hüzünlendirdi doğrusu. Bu pastanenin bir köşesinde balmumundan bir doktor heykeli var. Oradayken kimdir nedir anlamadık ama sonradan
Dr Rene Favalaro olduğunu öğrendik. Bu meslektaşım meğerse çok önemli bir Kalp Damar Cerrahı imiş. (Sevgili Çağlar arkadaşım konuyu ayrıntısı ile yazmış. Meraklısına
http://www.erozgen.blogspot.com/search?updated-max=2013-04-16T07:51:00-07:00&max-results=7 )
Tolhuin’den yola çıktığımız da Galatasarayın 3-2’lik galibiyeti ile neşemiz tavan yapmıştı. Ushuaia varmaya yakın Paso Garibaldi diye bir yerden Panoramik fotoğraflar çekmek için durduk. Ancak ışık artık iyi fotoğraf verecek kadar aydınlık değildi. Sonunda saat 19:00 gibi Ushuaia’ya vardık. Los Narajos adlı bir otelde kalıyoruz. Hemen bavulları atıp yemek için bir yer aramaya başladık. Hemen otelin yakınlarında bulunan El Turco denen bir yere pizza yemek için girdik. Yemek bu kadar yolun üstüne çok da keyifli gelmedi ama pizzaların hakkını vermek lazım, güzeldiler. Sonrasında otele döndük ve rahat yataklarımıza gömüldük.
Yarın çok keyifli bir gezi olacak; Beagle Kanalında tekne gezimiz var…
Gezekalın…
Dr Ümit Kuru
10.05.2013 Saat 23:42
Bu slayt gösterisi için JavaScript gerekir.
GEZEKALIN 