Geziyorken zaman koşturup duruyor. 23-31 Temmuz arasında Reykjavik’den başlayan gezimizde, İzlanda’nın otobanı Route-1′ takip edip Reykjavik’e yeniden dönerek daireyi tamamladık. Bugünü sabahtan öğlene kadar balina gözlemekle geçireceğiz, öğleden sonra ise başkenti gezip, gece ülkeye döneceğiz.
Balina gözlem turları, teknelerin Eski Limanda Ægisgarður iskelesinden kalkması ile başlıyor. Turlar 3 saat kadar sürüyor ve Faxa Körfezi içinde balina ve yunus peşinde geziliyor. Denk geldi geldi, gelmedi okyanusa baka baka geri dönülüyor. Bu gezide aynen bizim başımıza geldiği gibi.
Reykjavik açıklarında en sık Beyaz-yanlı yunuslar, Liman Yunussugiller (yunus desem değil, balina desem değil, yunusumsu balinalar), Minke Balinası, Kambur Balina (humpback whale) görülüyormuş.
İzlanda içinde balina gözlemi başka şehirler ve kasabalarda da yapılıyor. Genelde kuzey bölgelerde daha sık olarak ve (özellikle Húsavík’den kalkan teknelerle) balinanın daha büyük olanları görülüyormuş. Biz aslında işe erken uyanıp, Húsavík’den balina gözlemi yapmak istedik ama hava bize muhalifti. Yukarıdaki video bu tür bir gözleme ait internetten bulduğum ve fikir vereceğini düşündüğüm bir videodur.
Sabah otelimizden alınıp yeni bir araç ve yeni bir şoförle eski limana götürüldük. Dün Reykjavik’deki otelimize varınca, gezi boyunca bizle olan Arnie ile vedalaşmıştık. Sevmiştik bu güzel İzlanda’lıyı. Vedalaşmamız sarılmalarla ve öpüşmelerle olmuştu. Başka İzlandalıları bilmem ama bu İzlanda’lı bizi sevdi.
Tekne kalkış saatine kadar bekledik. Elding adlı tur şirketi ile balina arayacağız. Saati gelince (09:00 gibi) tekneye alınıp, kendimizce balina gözlem ve fotoğraflama için iyi bir yer tuttuk. Teknenin üst kısmı açık, bir de altta kapalı bölüm var. Tekne limandan ayrıldı ve biz balina avına başladık. Teknede devamlı olarak bilgilendirme yapılıyor. Balina ve yunus peşinde olan, bizim gibi, 4-5 tane tekne daha var.
Hava güneşli olmasına rağmen teknede üşüdük. Yukarıdaki videoda olduğu gibi, eğer Zodyak tarzı küçük bir hızlı tekne ile balina ve puffin gözlemeye gidecekseniz sizlere mutlaka özel giysiler giydiriyorlar. Ama bizim tekne gibi büyük ve kapalı alanı olan bir teknedeyseniz yanınızda olanlarla idare ediyorsunuz. Belki istek üzerine veriyor olabilirler, tam da bilemiyorum. Biz sağlam gidince özel giysi talebimiz olmadı. Onun için eldiven, yün başlık, termal içlik ve polar gibi giysileriniz üstünüzde ya da yanınızda olmalı. Bir de tekne, bizim çıktığımız günde olduğu gibi çok dalgalı ve rüzgarlı bir günde açılmışsa mide bulantısı kaçınılmaz oluyor.
Biz, denizi saatlerce bir sağa bir sola, bir aşağı bir yukarı arşınladığımız halde ne balina ne de yunusa denk geldik. Bizden ileride olan 2 tekne yunusları görebilmiş ve bizim tekneye de haberi geldi. Ancak alçak yunuslar bizi beklememiş ve biz o bölgeye gittiğimizde gözden kaybolmuşlardı.
Yalnız denizin üstünde uçan çok sayıda puffin vardı. Puffin göreceğiz diye gittiğimiz Dyrhólaey gezisinde göremediğimiz (https://gezekalin.com/2016/08/07/atesin-yurdu-izlanda-skogafossdan-skaftafell-milli-parkina/) puffinleri, burada gördük diyebilirim. Yalnız o kadar hızlı uçuyorlar ki fotoğraflamak çok zor. Yukarıda çektiğim puffin fotoğrafları, çektiğim yüzlerce fotoğraf arasından en iyileri.
Artık balina veya yunus görmekten tekne sahipleri de umudu kesince Reykjavik’e geri döndük. Yapılan anonsla bizden özür dilenerek, balina-yunus gösteremedikleri için üzgün olduklarını bildirdiler. İki yıl için geçerli olan ve yeniden balina turu için kullanılabilecek adımıza ücretsiz biletleri vermeyi de unutmadılar. Pazarlamanın güzeli budur işte! Bir daha ne zaman gideceğiz İzlanda’ya? Ama yarattıkları izlenim güzel değil mi?
Bu arada Reykjavik’de şubat 2015’de açılan ve alanında dünyanın en iyilerinden olan bir balina müzesi de varmış . Ben maalesef bu satırları yazarken öğrendim. Gidilmesi iyi olabilirdi.
Tekne limana yanaştı. Bizler de bizi bekleyen araçla otele döndük. Artık bundan sonrası uçuş saatimize kadar serbest zaman. Reykjavik’i gezeceğiz.
Otelden çıkıp Laugavegur Caddesi boyunca yürüdük. Amacımız Reykjavik’e geldiğimiz ilk akşam gruptaki arkadaşların tesadüfen buldukları Svarta Kaffið adlı restoranı bulabilmek.
Burada yedikleri çorbayı anlata anlata bitiremiyorlardı. Yanlış yazmadım; Çorba yemek eylemini yapacağız. Burada çorbalar ekmek içinde geliyor. Önce çorbayı kaşıklıyorsunuz, sonrada ekmekle birlikte çorbayı yiyorsunuz. Ortalıkta ne çorba, ne de çorbayı koydukları ekmekten kase kalıyor. Bu mekanda, bu özel çorbayı mutlaka denemelisiniz. Çorbanın 2 türü var; Etli ve sebzeli. Biz etli olanı daha çok sevdik.
Karnımızı bir güzel doyurduktan sonra Reykjavik’i adımlamaya hazırız artık. Aynı cadde üzerinde sağlı sollu dükkanlara ve damları teneke kaplı evlere baka baka Skolavördustigur Caddesi başına kadar geldik.
Burada bir dondurmacı görüp, dondurma siparişi verdik. Dondurmacı bizim Türk olduğumuzu konuşmalarımızdan anladı. Şimdinin dondurmacısı, bir zamanlar mühendislik yapıyormuş ve bir proje için Türkiye’ye, Ankara’ya gelmiş. Orada bir süre kalmış ve ülkemizi gezmiş, insanlarımızı tanımış. Ülke hali ev ahvali üzerine konuştuk biraz. Onlar da darbe girişiminden haberdarlar ve merakla takip de ediyorlar.
Köşede bulunan kafeterya önünde oturan 2 tane İzlanda’lı güneşleneceğiz diye üstlerini çıkartmışlar. “Biz hala içten titremelerdeyiz, adamlara bak” diye düşünmedim değil doğrusu.
Skolavördustigur Caddesi, Hallgrímskirkja Kilisesine doğru çıkıyor. Biz Austurvöllur Caddesine doğru yürüdük ve kilise sokağını sonraya bıraktık. Bu arada Skolavördustigur Caddesi sonunda, ışıkları geçmeden sol kol üzerinde biraz içeride kalan bir turizm informasyon ofisi var. Bu ofis içinde var olan ve ücretsiz alabileceğiniz broşür, harita ve kitapcıkların bolluğuna inanamadım. Ülkenin dört yönüne ait kaynakları ayrı ayrı bölümlere koymuşlar. Sakın bu ofisi kaçırmayın derim. Burayı daha önce keşfedebilseydim çok iyi olacaktı.
Bankastræti üzerinde bulunan Hükümet Konağı 1765-1770 yılları arasında yapılmış. Bir dönem hapishane olarak kullanılmış. Ama sonradan hükümet konağı olmuş. Halen Başbakanlık ofisi. Evin önündeki heykeller heykeltraş Einar Jonsson tarafından yapılan ve biri Danimarkalı Kral’a ve diğeri ise 1904 yılındaki ilk İzlanda Başkanı olan Hannes Hafstein’a ait heykeller.
Austurvöllur Meydanı, Reykjavik halkının önemli bir buluşma mekanı. Meydana açılan Vallarstræti ve Pósthússtræti Sokaklarında bulunan kafeler pek revaçtalar. İzlanda Parlamentosuna yakın olması nedeni ile protestoların da bol olduğu bir yer.
Alþingishúsið ya da İzlanda Parlamentosu 1881 yapımı. Bu bina eski parlamentoya ait. Bunun karşısında bulunan Domkirkjan (Reykjavik Katedrali) 1787-1796 tarihleri arasında yapılmış. Önce neoklasik yapıda olan bina, 1847 de restorasyonla post-klasik bir hale dönüştürülmüş.
Meydanlar cıvıl cıvıl, insanlar kafeleri, parkları doldurmuşlar. Bir süre bu meydan çevresindeki sokaklara girdik çıktık. Şehrin eski kısmı çok hareketli.
Sonrasında İzlandacası Tjörnin, İngilizcesi Pond olan büyük bir gölet kenarına geldik. Etrafta ördekler, martılar kaynıyor. Parlamento binası arkasındaki bu göleti çok sevdik ve bir süre oyalandık.
Göletten sonra Fríkirkjuvegur Caddesi boyunca yürüdük. Hedefimizi Hallgrímskirkja Kilisesi seçip, harita elimizde, sokak ve caddeleri geçtik.
Dışardan bakınca bazalt bir lav akışını andıran yapısıyla Hallgrímskirkja Kilisesi’nin yapımı tam 41 yıl sürmüş. Kilise yapımının bitim yılı 1986. Kilisenin yüksekliği 73 metre. Kilisenin ismi şair ve papaz Hallgrímur Pétursson’dan geliyor. Bu papazı ise daha önce yazdığım ve bir dönem İzlanda’lıların Türklere karşı nefretinin kaynağı olan Küçük Murat Reis yazısından tanıyoruz. O yazıda da bahsettiğim gibi Hallgrímur Pétursson’un eşi daha önce İzlanda’nın Westman Adalarından kaçırılmış ve ancak yıllar sonra ülkesine dönebilmişti. (https://gezekalin.com/2016/07/04/izlanda-dipnotlariizlandanin-turke-dusmanliginin-kaynagi/). Hallgrímur Pétursson’a ait bir heykel kilisenin önünde gözüküyor.
Kilise meydanına vardığımız zaman, kilisenin açık olduğunu gördük ve içeriye girdik. Kilise içinin aslında bir özelliği yok. Kilisede 25 ton ağırlık ve 15 metre boyunda dev bir org bulunuyor. Bu elektronik org uzaktan kontrollü bir sistemle çalınıyor. Burada mini bir konser dinledik.
Kilise sonrasında izlandalı rehber ve şoförümüz Arnie’nin “Benim parkım” dediği bir parka doğru yürüdük. Bu park aynı zamanda bir sanat müzesine de ev sahipliği yapıyor. Ama biz gittiğimiz zaman müze kapanmıştı. Parkta bir banka oturunca yorulduğumuzu hissettik. Yorgunluk, tüm gezinin ve günün yorgunluğu olsa gerekti. Baktık oturmakla olmayacak, çıkarttık ayakkabıları, ayakları banka, sırtımızı çimenlere verip gezinin ve günün muhasebesini yaptık.
Evet benim sevgili Sanal Gezgin Arkadaşlarım,
Gürültülü başlayan, ülkeden çıkışı sıkıntılı olan ama İzlanda’da kendimizi başka bir gezegende hissettiğimiz gezi yazısını, bu son satırlarla bitirmiş bulunuyorum. Havaalanına doğru giderken bile, İzlanda’nın gökyüzündeki renkler “Ben ateş ve buzulun ülkesiyim” der gibi kızıl ve maviydi. Doğrusun İzlanda! öylesin gerçekten…
Gezekalın, aydınlık kalın..
Dr Ümit Kuru
18.08.2016 Saat 17:45
Kaynaklar
Hemen yakında bulunan diğer şelale ise Barnafoss Şelalesi. Bu şelalenin isminin anlamı “Çocuklar Şelalesi” Bu şelale hakkında bir İzlanda folklorik söylencesi var; Buna göre bu şelale üstünde sönmüş lavların yaptığı bir doğal köprü varmış. Yakınlarda bulunan bir çiftlikte yaşayan bir ailenin iki çocuğu bu köprüden düşüp ölmüşler. Bu ölüme çok üzülen anne “Bu köprü üstünden kim geçerse boğulsun” diye kehanette bulunmuş. Bu köprü bir süre sonra da depremle yıkılmış. Bu söylencenin bir diğer versiyonu ise üzüntülü annenin bir daha hiçbir kimse bu acıyı yaşamasın diye köprüyü kendisinin yıkmış olması. Ben ikinci versiyonu sevdim.
Snæfellsnes Yarımadasının güneyi boyunca ilerledik. Manzaralar yine çok güzel. Snæfellsjökull Volkanını iyi görebildiğimiz bir noktadan fotoğrafladık.
GEZEKALIN 
