Hanım dünden beni uyarmıştı; “Otelin dükkanında bir kuş kitabı var. Etiyopya Orta Rift Vadisi Kuşları” isimli. Bir bak istersen. ” Şu ana kadar çok sayıda kuş fotoğrafı çektim ama çoğununda ismini bilmiyorum ve ilk defa görmüşüm. Mantıklı geldi ve sabah ilk işim bu dükkana uğramak oldu. Fotoğrafların kalitesi çok iyi değil ama az çok ne olduğu da anlaşıldığından bu kitabı aldım.

Sabah kahvaltıdan sonrada Abra Minch’e doğru yola düştük. Artık dönüş yolundayız demektir. Biraz canım sıkkın yani, tatil bitti bitecek. Bugün programda, yol üstündeki Arbore kabilesine ait olan bir köye uğramak ve daha önceki günlerde yapamadığımız Benna kabilesine ait bir köy arayıp , ona uğramak var. Toplam yolumuz 190 km kadar.

Yolda bir Hammer kadınını görünce, bu havalı ve güzel insanları son kez fotoğraflayalım diye arabaları durdurduk. Bir müddet daha yol aldıktan sonra yol kenarında sayılacak köye vardık. Her zamanki gibi köy halkında bir canlanma ve hareketlenme gözlendi. Çevremiz fotoğraf çektirmek için her türlü güzelliğini ön plana çıkartmak için uğraşan insanlarla doldu.

Arboreler Müslümanlığı kabul etmiş olan bir halk ama kendilerince yorumluyorlar. Başı kapalı, türbanlı, çarşaflı insan yok. Evli olmayan kadınlar saçlarını kazıtıyorlar, evlilerin ise saçı uzunca. Boyanmayı ve süslenmeyi bu insanlarda çok seviyorlar. Konso kabilesi insanları ile akrabalıkları var ve bir çok şarkı ve dansları ortakmış. Kadınlar evlenince sünnet ediliyorlarmış. Ticareti en iyi bilen kabile imişler ve hayvan verip karşılığında tarım ürünleri alıyorlarmış. Kadınlar başlarına siyah bir örtü takıyorlar ama daha çok güneşten korunmak içinmiş. Çocuklar ise bal kabağından yapılma şapkamsı şeyleri takıyorlarmış ama bu bizim orada pek dikkatimizi çekmedi. Erkeklerin ise ellerinde ya başlarının altına koyup yatmak ya da üstüne oturmak için kullandıkları küçük tabureleri var. Kuşiktik dil konuşuyorlarmış.

Son zamanlarda yaptığımız gibi 3 kişi grup halinde fotoğraf çektirdik ve bu sayede de bol bol fotoğrafımız oldu.

Bu slayt gösterisi için JavaScript gerekir.

Arbore köyüne yaptığımız bu gezi sonrasında yola düştük ve yol boyunca da Benna (Bana veya Banna) köyü arayarak devam ettik. Tsemay-Konso karışımı bir köye uğrayıp, civardaki Benna köylerini sorduk. Bir tane “hemen şurda” diye tarif ettikleri köy söylediler. Ama doğrusu bu adamların zaman ve mesafe kavramları bize göre çok farklı olunca  risk almadık ve Benna köyü aramaktan vazgeçtik. Benim için gezinin bu kısmı bir kayıp olsa da, kazançlarımı düşününce “boş ver, bu da eksik kalsın, bir daha ki sefere artık” diyebiliyorum. 

Öğleden hemen az sonra bir Ermeni iş adamınca Karat kasabasına yakınlarında  bir tepede, halen inşaatı süren ve ama o haliyle bile modern hayatın ihtiyaçlarını karşılayan güzel bir tesiste yemek için durduk. Yemekte menü klasik; makarna tabii ki. Ama burada, bu ortamda, çok güzel geldi doğrusu. Harrar birasını da beğendim ama tatmak için denediğimiz Tej adlı baldan yapılma alkollü içki bize uygun bir tatta gelmedi. Avaze isimli acıları ise, acı sevenler için kayda değer bir acı olsa gerek (hanımdan biliyorum!).

Yemek sonrası hemen yakınımızda bulunan Konso müzesini gezmeye gittik. Küçük ama Konsolar hakkında çok bilgilendirici bir müze. Özellikle bu müzede olan ve daha önce ilgili bölümde de bahsettiğim gibi ailenin ileri gelen ölüleri için evin önüne dikilen tahta heykellerden örnekler birer sanat şahaseriydiler. “Böyle bir sanatçı yönleri var ve neden bu tür eserleri yapıp satmıyorlar?” diye o anda düşünsem de, bugün düşününce, o eserlerin yapılış amacı ticaret olmayınca bu özgünlük ve güzellik ortaya çıkıyor diye düşünüyorum.

Sonrasında Arbaminch’e varıp, tanıdık olan ve daha önceden iki gece kaldığımız Swaynes Eco Lodge’e giriş yaptık. Bu sefer odalarımız daha güzel ve ön cepheden. Daha önce kaldığımız odalardan bayağı farklı. Yer kısıtlı ve talepte fazla olunca bu yerler kıymete biniyor. Koptur’dan tur liderimiz Mehmet bu yerleri ayarlamak için, Etiyopya için teknoloji harikası sayılacak bir el fenerini kaptırdı.

Bu slayt gösterisi için JavaScript gerekir.

Akşama kadar ayakları biraz uzatıp, keyif yaptık. Akşam yemek sonrasında, sofra başında uzunca bir muhabbet oldu.

Yarın son günümüz artık. Gece Addis Ababa’dan ülkeye dönüş var. Hep söylerim ” geziye ayırabilecek ne az zamanımız ve ne az paramız var”. Neyse yine de çok şanslıyız, sağlığımız yerinde ve imkanlar dâhilinde gezebiliyoruz. Daha da önemlisi karı-koca iyi gezginleriz. Nankörlük etmeyelim…

Gezekalın

Dr Ümit Kuru

İlk yayın tarihi 22.03.2011 Saat 21:19

Gözden geçirilmiş son basım tarihi 30.09.2014