Sabah bizi otelden alıp 08:15 de kalkacak olan trene yetiştirdiler. Hindistan’da demiryolu ağı çok gelişmiş ve her gün çok sayıda sefer yapılıyor. Shatabadi Ekspresi gibi trenler ise çoğu turistik yerlere olmak üzere gayet hızlı ve konforlu hizmet veriyorlar. İçeride yerler numaralı ve herkes kendi yerine oturuyor. Bir görevli size su veriyor ve arkasından kahvaltı geliyor. Biz kahvaltıyı yeni yaptığımızdan ve birazda temizliğe güvenmediğimizden kahvaltı almadık. Bu tren ile 2 saatte Jhansi adlı kente gittik. Bizi burada başka bir rehber ve yeni arabası ile yeni bir şoför karşıladı. Ancak buradan gideceğimiz Orchha adlı kente sadece şoförle gideceğiz. Burada bizi rehber karşılayacak ve Orchha’yı gezip devamında Kajuraho kentine gideceğiz. Kajuraho’da bir gece kalacağız.
Jhansi’de hiç gezmeyeceğiz, buradan 16 km ötedeki Orchha’da gezeceğimiz yerler var. Burası da Uttar Pradesh eyaletine ait ve çöl ortasında bir vaha gibi bir kent. Hemen yanından Betwa Nehri akıyor. Bu nehir Taj Mahal’in arkasını yasladığı Yamuna Nehrinin bir kolu.
Orchha’da bir rehber bizi karşıladı. Bu rehber İngilizcesi en anlaşılabilir olanı çıktı. Önce sarayları gezmeye gittik. Saraylar daha önce gördüklerimize göre küçük sayılır. Burada hüküm sürmüş olan Bundela Hanedanlığı döneminde yapılmış 3 tane saray var. Bu saraylardan en etkileyici olanı Cihangir Mahal denen saray. Cihangir bu yöreye sefere çıktığında yörenin kralı Cihangir için bir saray yaptırmış. Amaç Şah Cihangir’in hışmından korunmak ve mevcudiyeti devam ettirmek. Şah Cihangir kendisi için yapılan sarayda sadece ve sadece 8 gün kalmış. Bu arada beylikte kurtulmuş. Saray ise av köşkü olarak kullanılmış.
Hanedanlığın diğer sarayı ise daha aşağıda ve pek gösterişli değil. Ancak burada bulunan kök boyadan süslemelerle anlatılan dini motifler çok güzellerdi. Gezdiğimiz saraylarda çoğu silinmiş ve bozulmuştu. Bu boyamalarda tanrı Rama ve Krişna’nın hikayeleri ve kahramanlıkları yanında, Tanrı Vişnu’nun reenkarnasyonu anlatılıyor.
Daha sonra ise Orchha içinde yürüyüş yaptık. Bu köyü çok sevdik. Pazarına girip alışveriş yaptık. Varanasi’de bol bol göreceğimiz Guru’lardan ilkini burada gördük. Hindistan’a geldiğimizden beri tahtadan fil heykellerini gözümüze kestirdik ama hep pahalıydı. Bugün kendimi pazarlık yapma modunda hissettiğimden bu küçük köyün, köye göre büyük turistik caddesinde tahta fil aramaya başladık. Bir dükkanda bulduk, hem de iki tane birden. Ancak burada da ikisi için 200 USD istedi. Agra da aynı ayarda fillere 400 USD isteyerek başlamışlardı ama bu fiyatta pahalı. Bende ikisi için yarısı deyip dükkandan çıktım. Arkamdan söylendiler ama ben elektriği aldım ve dedim ya, bugün pazarlık havasındayım. Biz şehri dolaşırken rehbere bir telefon geldi, ikisine 130 USD’ye razılarmış. Ben bu işi bitiririm deyip dükkana geri gittik, filleri 110 USD ikisi birden olmak üzere aldım. Üstüne bir de Agra da beğendiğim taş kakmalı mermer kutulardan aldım. Biliyorum bu fiyata da kazık yedim. Ama olsun yarı fiyatına almanın sevinci ve haklı gururu var bende.
Rehberi sevdik. “Bizi güzel bir yere yemeğe götür” dedik ama eski köşkten bozma bir lokantaya götürdü. Güzel bir ortamda güzel bir yemek yedik, biz ortamı fotoğraflıyoruz, içerideki yerli Hintli turistlerde bizi. Orchha çok güzel bir yer, buralara kadar gelirseniz uğramadan geçmeyin derim.
Rehberden ayrılıp 175 km ötedeki Kajuraho adlı şehre doğru yola çıktık. Konaklamayı burada yapacağız. Yol çok kötü ancak yemyeşil bir yol. Şoför kafamın içini mi okudu nedir yolda giderken kuş gösteriyor. Bir İndian Roller (çok güzel renkli ala karga) için aracı durdurdum ve hemen fotoğrafladım. Arkasından beyaz bir şahin. Şahane bir kuş! Yahu ben bu kadar kuşu, bir sürü para verdiğim Keoladeo Kuş Parkında görmedim! O kötü yolu nasıl kat ettiğimiz anlamadım. Zamanı uzattık ama eziyeti de zevke dönüştürdük. Şoförümüz bir çiftçiymiş. Dolayısı ile doğayı iyi tanıyor. Aylık maaşı 2000 Rupee, yani yaklaşık 50 USD. Bu parayı arttırabilmek içinde turizm döneminde çoluk çocuk görmeden Jhansi-Kajuraho hattını gidip geliyormuş. Bahşişin en büyüğünü ona verdik. Helal olsun emekçi Hintli arkadaşıma…
Bu arada yolda çok ilginç bir olayla karşılaştık. Elimde makine araba içinde kuş gözlerken, yolda çırıl çıplak yürüyen bir genç adama rastladım. Gözler fal taşı gibi açıldı, ne olduğunu anlamaya çalışıyoruz. Çıplak çocuk görmeye alışığız da, erişkin biraz şaşırttı. Önce “köyün delisi” diye düşündüm. Tamam da köyün çıplak delisi ile onun elini ayağını öpmeye çalışanlar ne halt ediyorlardı? Anlamadım. Bizim şoför hin hin gülünce ona sordum. Yarım yamalak İngilizcesi ile o anadan doğma üryan adamın bir Jain rahibi olduğunu anlattı. Jainizm, Budizm gibi Hinduizm den ayrılmış olan bir din. Budizm ve Jainizm, Hinduizmdeki kast sistemini reddediyorlar. Jainizm ile Budizm birbirlerinden ufak nüanslarla ayrılıyorlar. Jainizme göre evren sonsuzdur ve tek bir tanrı tarafından yaratılmamıştır. Jainlerin en temel prensipleri, hiçbir canlıya zarar vermemeleri. Bunlarda kendi arasında iki mezhepe ayrılırlarmış. İşte bizim gördüğümüz çıplak rahip Digambara denen alt grubundanmış. Bu mezhebe inananlar çok katı inanışa sahipmişler. O kadar ki giyinme gibi dünyevi unsurları bile reddederlermiş. İnsanın üstündeki bulut, onun giysisiymiş. Fesuphanallah! Bu ülkede neler görüp, öğreneceğiz.
Sonunda Madhya Pradesh eyaletine girip Kajuraho kentine vardık. Sonra da otelimize yerleştik. Otelin ismi Hotel Ramada. Güzel bir hotel.
Yarın erotik oymaları ile meşhur Kajuraho tapınaklarını gezeceğiz.
Gezekalın..
Dr Ümit Kuru
Gözden geçirilmiş yeniden basım tarihi 09.01.2015 Saat 23:32
GEZEKALIN 
