Hanımla sabah erkenden kalkıp, otelin bahçesini şöyle bir gezdik. Etrafta fotoğraflayacak kuş aradım ama fotoğraf karelerime hapsedecek bir tanesine rastlamadım. Böyle bir bahçede olmaması mümkün değil ama bana o gün denk gelmedi. Hava yine biraz kapalı.

Kahvaltı sonrası bizi bekleyen minibüsle bu sefer Iguazu Milli Parkına doğru yola çıktık. Milli Parka girdikten sonra tanıtım panosu önünde grupça park hakkında bilgilendirildik. Burada çok sayıda aktivite var; Jungle Train, Tekne turu, Ormanda Safari, Alt ve Üst Şelalelere yürüyüş bunların en önemlileri. Bunlardan başka San Martin Adasına çıkış ve Şelalelere Dolunay gezisi, ara nehirlerde tekne ile sakin bir gezi gibi başka gezilerde var. Biz bu sonuncuları zaman nedeni ile yapamadık. Yani demem o ki isterseniz hiç sıkılmadan Arjantin Iguazu’sunda bir gün daha geçirebilirsiniz…

Parka girdik ama bu sefer kara bulutlar yükünü üstümüze ufaktan ufaktan boşaltmaya başladı. Kısa bir yürüyüş sonrasında tren istasyonuna ulaştık. Sıraya geçip bizi  Şeytan Boğazı’ndaki gözlem noktasına götürecek olan turist trenini beklemeye başladık. Bu sıranın tek canlıları bizler değiliz.

 Dün Brezilya Iguaçu Milli parkında tek tük gördüğümüz kedi desem değil, köpek desem değil ama belki rakun diyebileceğim hayvanlar dolu etrafta. Saydığım hayvanların hepsinden bir şeyler bulabileceğiniz bu hayvanın adı “coati” imiş. Etçil bir hayvanmış. Bu uyanık arkadaşlar, insanların civarında “yiyecek bir şey bize de düşer mi?” havasında aranıyorlarmış. Oyuncu, şaklaban hayvanlar. Bu parktaki tüm hayvanları olduğu gibi onları da beslemek yasak ve hatta bu yazıyı hazırlarken öğrendim ki onları beslemekle federal bir suç işlemiş oluyorsunuz. Yiyeceğin kokusunu aldıklarında saldırgan olabiliyorlarmış. O nedenle aman dikkat!

Buradaki tren İngiltere’den sadece  bu gezi amacı ile getirilmiş olan bir tren.Tren hareket ettiği  zaman artık iyice hızlanan yağmurdan korkmak için bir sebep kalmamıştı. Trenle Garganta del Diablo (Şeytan Boğazı) istasyonuna kadar 14 km’lik bir yol var ve toplamda 30 dakika kadar sürüyor. İstasyondan sonra ise bir kısmı orman ve bir kısmı da nehir üzerinden geçen yürüyüş yolları ile yaklaşık 2 km’lik bir yolu yürümek gerekiyor. Sabahın erken saatinde geldiğimizden, rehberlerimizin uyarısı ile bu yolu Şeytan Boğazına kadar, arkadan gelen insanlar gözlem yerini kalabalıklaştırmadan en iyi yerleri kapmak için hızlıca yürümeye başladık. Amaca kilitlenince de 2 km yolu kısa zamanda aştık ve gözlem yerine geldik. Burada su o kadar hızlı bir debi ile akıyor ve su buharı bulutu çıkartıyor ki ıslanmamak mümkün değil.  Yağmur da azalmakla birlikte yağmaya devam edince, şöyle sindire sindire fotoğraf çekmek hayal oldu. Buradan Şeytan Boğazı manzarası, Brezilya tarafına göre daha sönük kaldı ama suyun gücünü buradan hissetmek, o korkunç sesi bu kadar yakından duymak da çok güzel bir his. 

Burası ile ilgili çok güzel bir efsane var; Efsane bu bölgenin yerli insanları Guarani’lere aitmiş. Buna göre yıllar yıllar önce Iguazu Nehrinde yaşayan Boi adlı korkunç bir iblis varmış. Guarani insanlarının bu iblisin şerrinden korunmaları için güzel bir bakireyi onun için kurban edip nehre atmaları gerekirmiş. Bir gün Tarobi isimli bir genç kabilenin lideri olmuş. Bu genç lider Naipi adlı güzel bir kadına çılgınca aşık olmuş. Ancak gelgelelim ki bu kadının Boi’ye kurban edilmesine karar verilmiş. Hiç aşık adam, sevdiği kadını iblise bırakır mı? Kapmış sevdiği kızı, atmış kanosuna ve kaçmaya başlamışlar. Efsane bu ya! Boi kızmış bu kaçmaya çalışan sevgililere…Hiddeti de az buz değilmiş. Nehiri ikiye ayırmış ve derin bir girdap oluşturmuş. Taroba’yı palmiye ağacına çevirmiş, güzel ve uzun saçlı Naipi’yi ise bir şelaleye dönüştürmüş. Şeytanın Boğazı denen Şelale bölümünde gözden kaybolmuş ve hala oradan birbirlerinden ayrı düşürdüğü iki sevgili Taroba ve Naipi’yi seyreder dururmuş. Bununla birlikte güneşli günlerde iki sevgili Boi’nin gücünü alt edip ortaya çıkan gökkuşağı ile birleşirlermiş. Dedim ya! Efsane bu..

Boi’nin iki aşığı izlediği Şeytanın Boğazı denen yerde epey bir süre geçirdik. İlerleyen zamanda gözlem platformu iyice kalabalık oldu. Koreli kalabalık bir grup da gelince biz de  aynı platformdan yavaş yavaş geri dönüşe başladık. Dönüş yolunda 2 km’lik yolun hakkını vere vere gezdik. Ortalıkta rengarenk kuşlar, yağmurdan kaçıp kanatlarını kurutmaya çalışan kelebekler ve bir gün önce ilk defa yediğimiz surubi (kedi) balığının nehirde salına salına yüzen örnekleri vardı. Her birini fotoğraf karelerimize hapsedip avlamaya çalışdık. Burada yaklaşık olarak 2 saat kadar oyalandık ve aynı tren istasyonuna varıp, trenle parkın merkezine dönüş yaptık.

Daha sonra ekip halinde arazi araçlarına binmek, ormanda bir kısa safari yapmak ve sonrasında da şelalelerin altına girip ıslanacağımız bir tekne turu almak üzere yola çıktık. 

orman safarisini Unimok arazi araçları ile yapıyorsunuz. Yol boyunca da size ağaçlar, rastladığınız hayvanlar hakkında bilgi veriliyor. Yaklaşık 30-45 dakika süren bir yolculuk sonrasında teknelere bineceğimiz limana inen yola ulaştık. Onbeş dakika kadar süren ve aşağıya doğru eğimli bir yoldan inip teknelerin bağlı olduğu limana vardık.  Bu turda teknede ıslanmadık yerinizin kalmaması garanti. Bu nedenle bu turu alacaksanız yanınızda mutlaka yedek giysileriniz veya ayakkabılarınız olacak. Burada fotoğraf makineleriniz sadece bir yere kadar çalışabiliyor. Sonrasında tekneye binerken size verilen plastik torbalara onları koymak zorundasınız. Siz en iyisi buraya giderken altınıza mayonuzu giyip gidin.

Tekne ile önce Şeytan Boğazını gören bir noktaya kadar gidiyorlar. Orada fotoğraflar çekiyorsunuz ve sonrasında fotoğraf makinelerini kaldırmanız gerekiyor. Tekne önce San Martin Şelalelerine gidip orada akan su altına girip sizi bir güzel ıslatıyor. Öyle yağmurluk filan giyerek kurutulacağınızı sanmayın. Bırakın kendinizi su değmedik yeriniz kalmasın ve keyfini çıkartın. Bu teknedeki tüm aktivite videoya kayıt ediliyor. Sonrasında isterseniz bu videoyu satın alabiliyorsunuz. Bu video kasetin fiyatı 25 USD ve otelinize bırakıyorlar. Bu videoda sadece sizin tekne aktiviteniz yok ama aynı zamanda da Iguazu Milli Parkı hakkında görsel bilgi veren bir kayıt da mevcut. Yani almanıza değer derim. Yaklaşık yarım saat süren bu turun fiyatı da yanlış hatırlamıyorsam 25 USD.

Tekne turu sonrası bizi kıyıya bıraktıkları noktadan itibaren şelalelere alt yürüyüş yolunu kat etmeye başladık. Şiddetle yüzünüze çarpan suyun ve manzaranın sersemletici etkisi geçmeden biraz zor gelse de, fotoğraf çeke çeke 1400 metrelik parkuru yaptık. Chico ve Dos Hermanos Şelalerinin neredeyse dokunacak kadar yakınlarından geçtik. Sonunda dön dolaş merkezdeki kafeye geldik. Artık dinlenme ve beslenme zamanı diyerek öğle yemek kutumuzu açıp ve civardaki coatilerden de sakınarak yedik.

Bundan sonra ise bu sefer şelaleleri üstten gören bir yürüyüş için yola çıktık. Bu tur 650 metrelik bir tur ve sırasıyla Ramirez, Bosseti, Eva, Adan ve en son da Gpque Bernabe Mendez Şelalerini görmeniz için. Bu turların ikisini de mutlaka yapmalısınız.  

Üst Şelale Turu sonrasında çıkışa doğru yürümeye başladık. Yolda maymunlar ve oyuncu coatiler bize eşlik ediyorlar. Varmışız-yokmuşuz umurlarında bile değil…

Günü son olarak  Iguazu nehrinin Paraguay, Brezilya ve Arjantin topraklarını birbirinden ayırdığı ve bir noktadan her üç ülkenin de görüldüğü bir alana  gidip, biraz önceki hırçınlığından eser kalmamış suyun dingin halini seyre daldık.Her ülkede toprağında, kendi bayrakları ile boyanmış birer sütun dikili. Brezilya ve Arjantin sütunları piramit şeklinde Paraguay tarafındaki ise köşeli. Paraguay tarafında serbest ticaret yapılan bir yerleşim yeri varmış ve oraya tekne ile elektronik eşya almak için geçenler oluyormuş. Burada yapılmayacak tek aktivite de bence odur…

Evet sevgili Sanal Gezginler…Gezimizin “sos” kısmı olan Iguazu gezisini hakkı ile yaptık galiba… Siz ne dersiniz?

Gezekalın…

Dr Ümit Kuru

20.04.2013 Saat 01:47

Bu slayt gösterisi için JavaScript gerekir.